วาเลนไทน์นี้รวมเวปxxx ของเราขอมาพูดคุยเรื่องราวดีดีสบายๆกันบ้างนะครับผม เรียกว่าผ่อนคลายเรื่องเอ็กส์ๆสักนิด มาคุยเรื่องสวยงามน่าสนใจกันสักครั้งหนึ่ง
สำหรับเพื่อนๆที่ชอบดูรูปเสียวๆ เอ็กส์ๆก็เข้าดูได้ในโซนต่างๆได้เลยนะครับผม
เร็วมากๆนะครับ มาถึงวาเลนไทน์อีกครั้งแล้ว เร็วเกินไปจริงๆครับยังไม่มีใครสักคนให้ได้บอกรักเลย ยังไม่มีใครที่จะได้ให้ดอกกุหลาบหรือให้ช็อกโกแลตเลย ผมเองไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นส่วนมากหรือส่วนน้อยหรือปล่าวที่ไม่มีใครแบบนี้ผมอยากจะบอกรักใครง่ายๆเหมือนกันนะ แต่ทุกครั้งที่ผมเปิดตัวเองเดินเข้าไปเพื่อทำความรู้จักและก็ขอเบอร์โทรไม่มีใครเปิดโอกาสให้ผมเลย คือไ่ม่ให้เบอร์นั่นเอง แล้วแบบนี้ผมจะได้รู้จักผู้หญิงสักคนนึงได้ยังไง ในเมื่อผมไม่ใช่คนเที่ยวอีก คำถามมากมายเกิดขึ้นกับผมว่าผมต้องทำอย่างไรถึงจะได้แค่เพียงเบอร์ของผู้หญิงที่ผมเห็นแล้วชอบสักคนนึง แค่ขอเบอร์ผมยังไม่เคยได้เบอร์ไม่เคยมีใครให้เลย แต่ถ้าถามว่าขอกี่คนแล้วก็ต้องบอกว่าไม่ถึงสิบคนเอง ผมรู้ว่าน้อยมาก นั่นเป็นเพราะผมได้แต่ไปห้างเท่านั้น ไม่ได้ไปเที่ยวผับกลางคืน ถ้าจะบอกให้ผมไปเที่ยวกลางคืนผมไม่ไปหรอกครับ ต่อให้ชีวิตนี้จะไม่ได้เบอร์สาวคนไหนเลยผมก็ขอ ที่จะขอเบอร์สาวที่พบเจอตามที่ต่างๆทั่วไปนี่แหละครับดีที่สุดสำหรับผม
มีคนบอกว่าไม่ลองไม่รู้ ไม่ขอก็ไม่มีทางได้ และเมื่อขอแล้วไม่ได้ก็ขอไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็ต้องมีสักคนให้เอง ในชีวิตจริงมันเป็นเรื่องที่ตื่นเต้นและลุ้นมากๆจริงๆ ในจำนวนครั้งที่น้อยเมื่อเข้าไปขอเบอร์สาวเรายังรู้สึกมีความสุขแม้จะโดนปฏิเสธแต่เมื่อจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกจะเริ่มสวนทาง และกลัว สับสน จะรู้สึกว่าเราจะมีใครให้เบอร์มั้นเนี่ยชีวิตนี้ ใครไม่เป็นแบบนี้ไม่รู้จริงๆครับ ตอนนี้ผมเป็นอยู่
ตั้งแต่วาเลนไทน์หลายปีมาแล้วที่ผมนั่งเขียนบทความเล่นๆอยู่ตรงนี้ วาเลนไทน์แต่ละปีๆ ก็ผ่านมาเรื่อยๆ ผมยังนั่งอยู่คนเดียวและก็บ่นคนเดียวอยู่เหมือนเดิม ปีนี้ก็เหมือนกัน ถ้าถามว่าขอเบอร์สาวครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ นึกดูแล้วก็ตกใจครับว่าจำไม่ได้ว่าปีหรือสองปีหรือมากกว่านั้นอีก
ไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกอย่างไรครับ ทรมาณจริงๆเมื่อคิดว่าจะไม่ได้มีวันที่มีแฟนสวย...
วาเลนไทน์นี้ขอให้คนที่มีแฟนและไม่มีแฟนทุกคนเลยดีกว่าพบความสุขในวาเลนไทน์นี้ก็แล้วกันครับ ส่วนผมจะเดินหาคนคนนั้นต่อไป แล้วเจอกันวาเลนไทน์หน้าว่าผมจะได้อะไรบ้างมั้ย แล้วเจอกันครับ....
